Temporibus antīquīs fēminae nōn parēs virīs erant. Mulierēs nōn potuērunt operam rēbus pūblicīs dare, in Ūniversitātibus discere, multaque alia. Diū fēminae contrā inaequālitātem pugnābant, volēbant enim cīvēs esse neque ā patre aut marītō suō pendēre. Rēs magnī mōmentī erat ēducātiō. Ergō hodiē diē internationalī fēminārum commemorēmus Annam Mariam van Schurman, cuius opera argūmenta continent, cūr fēminīs discere conveniat.
Anna Maria van Schurman (vīxit annīs 1607–1678) erat fēmina maximī ingeniī, ea igitur vītam suam pōnit prō studiō. Quoniam parentēs eius pecūniōsī erant, eī ūnā cum frātribus bonam ēducātiōnem dedērunt, ergō Annā multās linguās (inter quās erant Lingua Latīna, Graeca, Hebraica etc.) sciēbat, variōs poētās, auctōrēs, philosophōs, virōs doctōs legēbat. Ea fuit prīma fēmina, quae in Ūniversitāte ad scholās advenīre potuit.
Hic commentārius partem Annae Mariae van Schurman dissertātiōnis continent, ubi narrat, quid feminis discere deceat. Discipulī, quī Familiā Rōmānā in discendō ūsī sunt hoc legere possunt.